De bramen overwoekeren de kleine berken, die met hun witte ranken naar het zonlicht reiken.
Met een snoeimes, takkenschaar en tuinhandschoenen bevrijd ik de kwetsbare jongelingen van deze verstikkende en prikkende planten.
De bramentakken knip ik met diep respect en voorzichtigheid, want deze plant weet zich goed te verdedigen. Iets verder bij de grens van het perceel zie ik een enorme bramenstruik van meer dan 2 meter hoog.
Van geen kwaad bewust gaan de takken over de perceelgrens heen, grijpen een kleine beuk vast om vervolgens slingerend omhoog te gaan, om deze boom van licht en leven te beroven. De scherpe stekels prikken verwaand in de lucht en lijken te zeggen: mij kun je niks maken.
Toch weet ik ook hier deze draak te verslaan door de takken weg te knippen. Ik weet dat volgend voorjaar deze draak op de plek waarop hij is doorgesneden met meerdere takken terugkomt.
Maar dan zal de beuk ook gegroeid zijn en hoop ik dat hij zijn hoofd erboven weet te houden.
Doorgang
Tussen al het struikgewas door, zie ik een doorgang met platgetrapt gras en hertenkeutels.
Ik volg dit pad en hoor plots stevig geritsel in de struiken. Ik sta stil, hoor het geluid van mij af gaan en zie dan een groot en indrukwekkend everzwijn op nog geen 10 meter over het land gaan.
Gelukkig is dit dier banger voor mij dan ik voor hem. Het spijt me wel dat ik hem gestoord heb tijdens zijn middagdutje.
Ik draai om en zie dat het gras hier en daar is omgewoeld. Dit had ik eerder moeten zien.
De omgeving verrast me elke keer met zijn enorme variatie aan leven van plant en dier.
(en français)
